بنواز .. بنواز ...

این چه نغمه ایست ؟

که تک تک نت هایت

با من سخن می گویند

بنواز ...!

بگذار با صدای سازت،

پرواز کنم تا آستان خیال

بگذار سبک شوم ...

تهی از هرچه دغدغه و بی قراری ...

همچون فریادهای من از مرگ رویا

بنواز، بنواز، بنواز ...

بنواز ساز من.

کوک و ناکوک

همراه این دل بی تاب

که آرام نمی گیرد

بگذار با تک نت هایت .

به ملودی زندگی باز گردم ...

وقتی سمفونی مهربانی را می نوازی.

سکوتت گوش شب را کر می کند

ومن

و وقتی به خود می آیم ...

می بینم گوشه ای نشسته ام

و سه تار به دیوار اتاق تکیه داده ...

در عالم خودش است

بنواز...