تلخی افکارم

دیشب دوباره افکارم به تلخی به تصویر کشیده شد رفتنت را باور نمیکنم باران می بارید یاد لحظه ای که مانند گلی تشنه دستانت رازیر قطره های باران گرفته بودی گویی می دانستی اخرین باران زندگیت است .به چه می اندیشیدی ؟کاش می پرسیدم کاش فکرت رو میخواندم کاش میدانستم مسافری .میپریدم در اغوش میکشیدمت ودرصندوقچه قلبم زندانیت میکردم ولی من کور بودم ندیدمت .حال بغضم را فریاد میزنم دست هایم خالیست وپاهایم خسته ودریچه قلبم را زنگار بسته وحتی نفس هم دیگر بامن یاری نمی کند شروع به خواندن میکنم .لالالالاگل باغم ..لالالالاگل سرخم ..مباداکه تو باشی سر خم ....اشک واشک ....پایان همیشگی این قصه .........زینا