کاش

کاش بدانی..
هر شب برایت..هزاران بار..
می نویسم کجایی
دردلم اوای هرغم
 بر لبانم بغض سنگینی است
بی تابم، برای بودنت
 برای دوباره ایستادن.
برای دوباره نفس کشیدن
و من گذشتم از کوچه ی آرزوهایم
 خانه های خالی..
روزهای پوچ جوانی
دیوارهای سرد رویا
می نشینم باز و باز..
شاید طلوعی به خانه ام بیاید..
آرام شود این دلتنگی..
تمام واژه ها سوخت
 ماند از من شاخه ای خشکیده
 جمله ای ناتمام..اورگم اغلما ...........