وصال

خواستم همسفر قلبم باشی نه یک رهگذر بی وفا!

پیش خود می گفتم تویی نیمه گمشده من،
خواستم خزان زندگی ام را بهاری کنی
 دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم سر سنگینم را که پر از دغدغه ی دیروز بود و هراس فردا، بر شانه های صبورت بگذارم، آرام برایت بگویم و بگریم، تـو آن غـــزل
 همیــشه زیبــــایی
 مَــن
 آن شــعر بی قــافیه ی دور افتــاده نگاهم که میکنی
به خلسه میرود این دل مشتاقم
صدایم که میکنی
به یغما میبرد انبوه سکوت سنگینم
با تو بودن
زیباترین ترانه ی ناب زندگیم
تا میتوانی
نگاهم کن ، صدایم کن
تا نفس هست، برایت

غزل غزل عاشقانه مینویسم تورا از خاطره ها پس خواهم گرفت
تورا از کنج خاک گرفته ی قاب ِ شکسته
از لحظه های شادی و آرامش
به این روزهای بی چراغ و ستاره
دعوت خواهم کرد

من تورا به آسمان تارم
خواهم آورد و چشمانت را
فانوس خلوت تاریکم خواهم کرد
من تورا از سهم روزهای بی تو بودنم
برخواهم داشت
و قسمت تمام عمرم خواهم کرد