دختران سرزمینم

زندگی را ورق بزن...

هر فصلش را خوب بخوان...

با بهار برقص...

با تابستان بچرخ...

در پاییزش عاشقانه قدم بزن...

با زمستانش بنشین و چایت را به سلامتی نفس کشیدنت بنوش...

زندگی را باید زندگی کرد، آنطور که دلت می گوید.

مبادا زندگی را دست نخورده برای مرگ بگذاری!

.

: زندگی راباید زندگی کرد حتی اگر خسته ازدنیا و آدمهایش باشی................

زندگی را ورق میزنم هرروز هزاران بار ولی نمیتوانم برقصم من با قلمم می رقصم .رقصی غم انگیز هر لحظه رنگ قلم را عوض میکنم سرخ .سیاه .ابی .به رنگ دردهای جامعه گاهی با کودکان کار .گاهی با دست های پینه بسته پدران سرزمینم .گاهی با دختران تن فروش شهرم .گاهی با جوانان خمیده کنار جوی ها .گاهی با طناب داری که جوانان این مرز وبوم را به دار میکشد .گاهی با شلاقی که بر پیکر کارگران سرچشمه فرود می اید .گاهی با میله های زندان که در سوگ کهریزک ناله میکند .گاه با تاری که درهجران دخترکی اوازه خوان سیمهایش پاره میشود .ضجه میزنم برای کودکان اواره سوری برای شنگال برای قامیشلو که کسی نمی داند کجاست وچه مصیبتی به سرشان امده برای دختران به حراج گذاشته داعش  برای فیش های نجومی وجیب خالی مردمان سرزمینم ..برای خس خس سینه جانبازی که کنار خیابان سبزی میفروشد .برای دختران مشهدم که چه بی گناه در اغوش اعراب جای میگیرند وبرای تاراج وطنم وبرای مظلومییت ایرانم ......اری من همیشه میرقصم ولی ققنوس وار رج به رج می بافم این حرف ها را.............زینا