دستان خالی

این روزها تلخ می گذرد ، دستم می لرزد از توصیفش  .همه خوابیده اند جز شب ، که پشت پنجره ی اتاقم بیدار نشسته است . آنقدر خالیم که از هیچ هم پر نمیشوم .از روزی میترسم که باقی ارزو هایم هم بر بادفنا رود .گله مندم از همه ی آدم هایی که از کنار کودک معصومی که با چهره ای مظلوم و اما چرکین  فال میفروشد .به راحتی رد میشوند .دستانم خالیست .بقول شاملو دست خالی را باید بر سر کوبید .کاش میدانستم حکمت این روزگار چیست .............