برگی از دفتر دوستی

‌همیشه رقصیدن نشانه ی شادی نیست.
من زنی را میشناسم که با بغض هایش
می رقصد،باترانه های شادی که یاد
آرزوهای مرده اش را زنده میکند...
زنی که با کوچکترین بهانه سر میرود از خنده و میتواند سالها بخندد بی انکه تو به غمگین بودنش شک کنی......
من زنی را میشناسم که شبها از هجوم غم هایش میبارد و سپیده دم بالبخندی بی نظیر طلوع میکند..
سپیده دمی که هیچ کس نمیداند از پشتِ کوهی از دلواپسی هایِ زنانه
سرزده...
می دانی؟؟؟
این خنده های بلند گاهی طغیانِ انبوه انباشته شده ی نگفته هاست...
او را دیوانه نپندار....
او را مست خطاب نکن...
او یک زن قدرتمند است
که غرور و قلبش را در صندوقچه ی
نگاهش پنهان کرده....