نظام های مقدس" از خیال و اوهام بیرون می آیند و عینیت پیدا می کنند ، مذهب می شوند ، ایدئولوژی می شوند و بر جهانی دوگانه اصرار می کنند ، جهانی با دو سمت متضاد ، نظام های مقدس مدام دوگانه ی خودشان را می سازند و چشم شان در افق های دور و دیر به دنبال یک حادثه است ، حادثه ای که قرار است انسان را با اسبانی فرتوت از "صراط مستقیم" به بهشتی فریبناک ببرد .... یک "آخرالزمان" که سیاه و سفید ، خیر و شر ، زشت و زیبا ، نقش مالوف شان را کنار بگذارند تا جهانی یک رنگ از پس طلوعی خونین به انسان... لبخند بزند .... نظام های مقدس ، پیامبرانه به انسان دروغ می فروشند ، انسان را در برزخ "این یا آن" محبوس می کنند و نمی دانند انسان نمی تواند برای همیشه در یک ایستگاه توقف کند ، و نمی دانند انسان برای انسان ماندن ، ناگزیراست قطعیت هایش را به آب های روان ببخشد....نظام های مقدس با درد انسان بازی می کنند ... انسان را گروگان می گیرند،...انسان در نظام های مقدس مقید است ، مکلف است ...مروجان نظام های تمامیت خواه خود را شبان می دانند ...شبانی که لاجرم باید "گوسفندانش را به بهترین مرغزار هدایت کند" ....نظام های مقدس تداوم بشارت دهندگان تاریخ هستند ، بشارتی که به بهانه ی بهشت ، جهنمی خوفناک می سازد ...بهشتی که برای "بهشت ماندن" ناگزیر است ، در کوچه و خیابان ، چوبه های دار بکارد ....
احمد رضا غفاری