گاهی دخترکی می شوم  که هوس بادکنک دارد هوس دویدن روی جدولهای خیابان وگاهی کودکانه عاشق می شوم

گاهی مادر همه نوزادانی می شوم که گریه می کنند  برای خواب کردن کودکان بی قرار بهترین لالایی های دنیا را می خوانم

 گاهی حتی مادر، مادر مریض خود می شوم و با تمام عشق لبخند می زنم

گاهی خواهری می شوم  با عجله سراغ  خواهرم  می روم  او را در آغوش می گیرم  تا غم در دلش نماند

گاهی آرام می شوم، آرام  آرام ..وقتی گونه هایم سرسره ای می شود برای بچه اشکهای بی قرار  و در همان کنج  دنج  تنهایی کمی چای و مرور خاطره می نوشم

گاهی از دلتنگی هایم احساس مچالگی ،از انسان بودنم احساس خستگی ،یک لحظه خنده،یک لحظه اشک و یک لحظه لبریز از دوست داشتن می شوم

گاهی چمدانم را بر می دار م  آرام و پاورچین از پله‌ها به سمت آسمان  می روم ،می روم تا آرام شوم.

و گاهی باد  تو را با خودش می آورد دست دراز می کنم، سر راه باد می ایستم و دست دراز می کنم برای باد ها ،،برای دست ها، برای پیراهنت، برای تصویر موهایت در باد،، سوز می آید اما ،، سوز ..

ولی تاب خواهم آورد ... پایان نخواهم یافت .تو نقطه ات  را بگذار ، من سر خط خواهم رفت ...