کنده شدیم
نه که بار وبندیل بسته باشیم و آماده
خزان بود و
جاده های گَل آلود
از سینه ی جنگل
بالا می کشید دود
ما از دهان آتش می گریختیم
چار جهت مفهوم خود را ازدست داده بود
ما به شتاب می رفتیم
تا ازچشم مرگ پنهان شویم
در فراخی هرچه پیش آید این دنیا.
سی سال و اندی می رود
که از بهشت شما گریخته ایم
دل بسته شورش خیابان های وطن
خیال به خیال گره می زنیم
شکوفه کرده گل سرخ امید بر ساقه ی خیال
برآنیم دگربار
باروبندیل بر بندیم.
عیدی نعمتی