گاهی چه عاجزانه چشمانمان رابروی حقیقت می بندیم
گاهی چه زود باارزششان می کنیم شاید آنچه راکه ارزنی نمی ارزد
چه کودکانه اشتباه می کنیم و چه زود یادمان میرود,همین دیروز بود که تجربه کرده بودیم وچه زود یادمان میرورد ودوباره چه زود یادمان میرود
گاهی میشکنیم,فردا خرده هایش را به حراج میگذاریم
تکه تکه میشویم زیر کارد های سهمگین دنیا اما بازهم چشم هایمان را به روی تجربه هایی که باید میگرفتیم می بندیم و رد میشویم ...
و دوباره ما میمانیم وگذشت هایمان ،ایثارهای زیاده از حدمان ،از خود گذشتن های افراطی ،دوباره ما می مانیم ویک گودالی ازتجربه های ناگرفته.و دوبار تکرار وتکرار وتکرار لعنتی
سخت است عبور
میدانم....