امروز  باران میبارید و تمام دردها و شادیهای دلم  باهم عجین میشوند....نمیدانم شادم یا غمگین اما حس قشنگی در درونیترین لایه های بودنم سرمست و بالنده ،مثنوی زندگی میخواند....

شستشوی طبیعت ،انگار مرا نیز تازه و بی غبار میکند...سنگفرشهای دلم با سنگفرشهای خیابان شسته میشود...گاهی دوست داشتن  زندگی باعث میشه حسهای خوب سراغمون بیاد و هر لحظه حس کنیم زندگی چقدر قشنگه...غصه ها ودلتنگی ها وخیلی از چیزها  فقط با نوع نگرش ما رنگ عوض میکنند و گاهی  انقدر کمرنگ و حقیر میشن که  لزومی نداره وقت براشون صرف کنیم!

بارش باران گاهی یادمون میاره  که حوادث  خوب و بد زندگی با باران عشق و امید میتونه چهره بهتری داشته باشه و گاهی کاملا تغییر کنه. بوی باران بوی طراوت و تازه شدن...بوی واقعی زندگی است!زندگی یعنی همین لحظه های ساده و لطیف که هر چه ازش دور میشیم  بیشتر ارزش و لذتش رو درک میکنیم...تا حالا به زیباترین لحظه های زندگی فکر کردین؟ساده ترین لحظه ها اما عمیق هستند...مثل بوی  چای تازه دم  مادر یا خواهر ویا دوستی عزیز .نوازش موهات وقتی سرت رو با آرامش  روی پاهای مادرت میزاری.....مثل لحظه ای که پدر ومادر  دارن برات دعا میکنند....مثل دیدن خنده های از ته دل بچه هات....مثل دعای خیر کسی که لحظه ای لبخند را به روی لبهاش آوردی ویا باعث شدی یه ذره یه کوچولو از دغدغه هاش دور بشه .مثل داشتن دلی که  توش پر از عشق و امیده.....باز باران  با ترفندهای قشنگش این همه چیزهای قشنگ رو  تو ذهنم زنده کرد....ممنونم باران ممنون