شروع شاید از آنجایی  پا بگیرد که گمان من و تو همه چیز را یک پایان تصور میکرد
بیا با هم شروع کنیم...آغاز کنیم راهی پر از علامت سوال را
بیا نترسیم
به پاها و دستهایمان ایمان داشته باش
وبه دلی که سرشار شده از هر چه آرزوست
دوباره مینویسیم،میرویم،دل می بندیم ،از ترس نمیترسیم
من و تو با هم شرط میبندیم که آینده مال ماست
هر چه اندک ..شاید یک ماه .یک هفته .یک ساعت .یک لحظه
دست و دلت نلرزد
فقط یادمان باشد ،امید هر چه سنگینتر شود..
تحلمش بر دوشهایمان،راحتتر است
به من قول میدهی امید را روی زمین رها نکنی...؟