بمان

دنیای من کوچک است .انقدر کوچک که اگر صندلی ام را کمی جابه جا کنم.چندین  بار  غروب خورشید را تماشا کنم.
دنیای من کوچک است .دنیای من به اندازه گیتار یست که ندارم وبه اندازه ی یک چمدان که پراز تنهایی است.
دنیای من کوچک است آنقدر کوچک که میتوانم.خاطراتم را جابجا کنم .جای کودکی ونوجوانی وجوانیم راعوض کنم
انوقت تو برمیگردی .من وتو وجوانی واتاق کوچکمان .حیاط خاکی با درخت توت بی ثمر .ریحان وپونه باغچه کوچک حیاط پشتی .صدای چرخ خیاطی .کودکانه های تو ودوختن پیراهنی برای عروسکت .
اگر بمانی، اگر بخواهی که بمانی دنیای کوچکم را خالی میکنم. اگر بمانی صندلی وگیتاررا از دنیای کوچکم حذف می کنم تا برای تو جا باشد. فقط تو اجازه داری ،در دنیای کوچک من ،جای گیتاربنشینی.

خواهش می کنم این بار نرو .................